Selam, eğlenceli müziklerin çaldığı bir kafede Churcill içerken ne kadar ciddi ve hüzünlü olabilirsem olacağım bugün.

İşin özünde kapaktaki gibi, bembeyaz bir sayfa açacağım hayatıma artık.

O defterin anısı ne kadar tertemiz bir hayat açmak için uygun olmasa da yapmaya çalışacağım. 

Çünkü taktığım favori saatimden, saçımı kısacık kestirme sebebime kadar her şey o anının oluşturduğu olaylar.

O yüzden her gözümü açıp kapattığımda, "Alışmalısın Aslı, alışmalısın..." diye mırıldanıyorum içimden.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Beni bilenler, az çok hayatımın ne derece zorlaştığını biliyorlardır. Yeni bir şehre taşınmak, hayatımı zorlaştıran şey değil hayır. Memur çocuğu iseniz, doğu görevi o görevi bu görevi yüzünden ne çok şehir ile okul değiştirmek zorunda kaldığınızı bilir ve bunu bir süre sonra olağan karşılamaya başlarsınız. Öyle bir şey ki, iki yıldan sonra o şehirden sıkılırsınız. Yeni şehir ve ortam istersiniz. 

Bunun bir örneğini anlatacağım size. Geçen gün beni hüzünlendiren ve biraz da sövmeme sebep olan bir olay oldu. 

Yalnızca 2. 3. ve 4. sınıfları okuduğum Uşak Nihat Dülgeroğlu İlk Okulu'nun 8-B sınıf WhatsApp grubuna eklendim. Ancak oradaki çoğu kişiyi tanmıyordum, yaptığım saçmalıklar ve komik anıları anımsayamıyordum. Bana anlatıyorlar, ben şuyum buyum diye. Ancak kişileri karıştırıyordum, şu var mı bu var mı diye söylenip duruyordum içimden.

N. kim, Z2. kim, abi Z1 benim 6.sınıf arkadaşım değil miydi ya? diyip duruyordum.

İşin açığı sinirimi bozdu bu durum.

O yüzden gruba yazmıyorum hiç.  

Neyse boşverin, hayat böyle de devam ediyor. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Az önce kafede çalışan arkadaşım canımın sıkkın olup olmadığını sordu, Churcill'i doğru düzgün içmediğimi fark etmiş.

Evet, canım sıkkın kardeşim. Bunları yazmak zor geliyor insana.

Kendinle yüzleşmek, geçmişle geçmemiş gibi vakit geçirmek zor geliyor.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu senenin, geçen ki sene veya önceki senelerden farklı olan en ufak bir yönü bile yok.

Geçici olarak mutlu olup, aylarca acısını çektiğim olaylarla dolu yine.

Bu durumu Cey'lan Ertem şu şekilde açıklıyor:

"Çok yakaladım seni düşünürken, kovdum ama hala hala burdasın."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu sene, sınav yılımdı. 

Bir sürü zorluk üzerime bindi, normal bir sınav yılı olmadı hiç.

Bir çok kez yıkıldım, bir çok kez de ayağa kalktım.

 Kimse fark etmedi bile.

İçimde yaşayıp,içimde olanlara döktüm her şeyi.

Çoğu kez müzik dinledim, ağladım, kendi kendimi yiyip bitirdim sonra bir anda hiçbir şey yaşamamış gibi devam ettim.

Bazen  de eskilere daldı gözüm, öyle geçtim ki kendimden, alkol almadan kafayı buldum.

Ama son ana kadar hiç vazgeçemedim. İstesem de vazgeçemedim.

Ama ne oldu ki sanki? 

Hayatımın başından beri hiçbir hayalimi gerçeğe dönüştüremediğim gibi bu sene hiç vazgeçmeyişimin sebebi olan o hayalimi de gerçeğe dönüştüremedim.

Ve bir kez daha bir yenilgiyle devam ettim.

Zorlanarak.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu sene kendimi toparlamak için uğraşırken, yapmaktan zevk aldığım şeyleri yapamaz oldum.

Dertlerimin olmadığı, kafamın bulanmadığı bir saniye dahi bulmak çok zorlaşmıştı çünkü.

Mesela yazmayı çok severdim ben.

 Ya buraya, ya yazı defterime, ya da sevdiğim şeyleri not aldığım o anısı kötü olan defterime.

Ama  kendimi düzeltebilmenin iyice zorlaştığı zamanlar, bunların hiçbirini yapamaz oldum.

Bugün aylar sonra bir edebiyat dergisi açtım.

 Birkaç sayfa sonra aklıma bu yazıyı yazmak geldi işte.

Belki de o eski dergi, beni hayata yeniden döndürdü.

Hasan Ali Toptaş'ın hayatının anlatıldığı o uzun yazdıan haddinden fazla etkilendim.

Ve sonucunda, yıkılmanın bana açtığı zararları fark ettim.

Artık yıkılmayacağım demiyorum ama, sevdiğim şeyleri yapmamaya devam etmeyeceğim.

Yazmaya devam edeceğim, ama eski dönemlerden kalan Wattpad kitabıma bir son vererek.

Yeni Bir Bembeyaz Sayfa açacağım yazı hayatıma ve artık kendim olarak devam edeceğim.

Ne yazık ki bunu yapmak zorundayım. 

Bir Bipolar'ın Günlüğü'nün basılı halini elime almayı ne çok istemiş olsam da yapmak zorundayım. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu sene uçlu kalem kullanmamayı, aşık olmaktan korkmayı, hayal kurmamayı öğrendim.

Bunların hepsinin bende önemi büyük.

Babamın hep dediği "Hayal kuran sefalet ile ölür." lafının anlamını, bu sene o acı dolu cümlelerle duyduğum için önemi büyük.

"Ya benle ya da bensiz de mutlu ol." diyebilmenin yürekliliğinin üzerime bindirdiği acıyla mücadele etmenin zorluğunu yaşadığım için önemi büyük.

 En kaliteli acıların en güzel kurşun kalem ile kağıda döküldüğünü ve düşen gözyaşının kağıda değen mürekkebi hiç bozmadan yazabilmenin değerini çok iyi anladığım için önemi büyük.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Artık, hayatım boyunca yaşadığım o zor şeylerin bana avantaj olarak döneceği o günü bekliyorum.

Çünkü en yakın arkadaşım her zaman böyle söylerdi.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kendinize her daim iyi bakmanız dileğiyle. 

Yeniden merhabalar balintolar ! Uzun süredir etrafta görünmediğimin farkındayım ve buralarda olamamak beni çok üzüyor! Üniversite sınavına hazırlanıyorum ve yoğun bir odaklanmak kurmak istiyorum. O yüzden de yazılarım-videolarım sayı ve sıklık bakımından biraz düşmüş durumda! :(

Üniversiteyi kazanır kazanmak, tam gaz devam! :)

Konumuza dönersek, başlıktan da gördüğünüz üzere bugün Kutu Kutu Moda açacağız birlikte!

Şubat "moda kutusu" nun içinden neler çıkacağını çok merak ediyorum!

Haydi hemen başlayalım!

Yeniden merhabalar balintolar! Uzun süreden sonra karşınızdayım! 

Bugün yazımda sizlere biraz Patirti.com sitesinden bahsedeceğim.

Hazır daha yeni YouTube videomu koymuşken, bir de blog yazısını hazırlayayım dedim.

Dilerseniz hemen başlayalım!

Bir Aralık ayından merhabalar balintolar! Buraları çok özlemişim! 

Malum bildiğiniz üzere bu sene üniversite sınavına hazırlanıyorum. 

Hatta hazırlanmakla birlikte, bir sürü hadise de birlikte gerçekleşiyor! Kısacası çok farklı ve yoğunluk akan bir dönem içerisindeyim bu aralar :)

Ama asıl konumuz bu değil!

Bugün yazı başlığından da anlayacağınız üzere, dermokozmetika.com.tr sitesinin tanıtımını ve sitelerinde bulunup elime ulaşan bir ürününün incelemesini yazacağım!

Dilerseniz hemen başlayalım!